Euskararen Nazioarteko Eguna Otxarkoagan (Iritzi artikulua)

2016ko abenduaren hirua: berriro ere «Euskararen eguna» heldu zaigu. Iupiii! Ze ondooooo!!!

Badakizue, eskoletan eta instituzioetan eta hedabideetan euskara hitza gehiagotan agertzen den egun hori. Umeak agertzen dira aurpegian tximeletak margotuta esanez ze garrantzitsua den euskaraz egitea aitatxo eta amatxorekin. Bikote gazteak eskutik helduta kamera aurrean euskararen alde. Alkateak, zinegotziak, legebiltzarkideak, lehendakaria, euskaraz, euskarari buruz.

Euskararen txantxangorria paparrean eta paretetan. Mikrofonoetan euskara, kamera aurrean irribarre. «Asko egin dugu, baina asko gelditzen da egiteko». Baina irribarrez. Ez hitzegin nekeaz, arazoez, gure erakundeetatik (eskola, udaletxe, familia, koadrila, konpartsa…) gure buruari jartzen dizkiogun trabez. Inori ez zaio interesatzen arazoei buruz hitz egitea. Euskararen eguna irribarre egiteko egun bat da. Aurpegietan tximeletak margoztekoa.

Baina euskararen eguna Ibilaldi eta Herri Urratsetako «Gora Euskadi» txanoa bezalakoa bada (eta, onar dezagun, hala da), zergatik arraio antolatuko dugu aurten ere euskararen eguna Otxarkoagan? Zergatik ospatu euskararen txantxangorria baino Disney-agoa den jai hau gurean?

Bada, bi arrazoirengatik: bata, Otxarkoagan euskaraz entzun eta jardun nahi dugulako. Otxarkoaga euskaldun bat nahi dugulako ezezik, Otxarkoaga euskaldun batetan ahalik eta arinen bizi nahi dugulako. Eta horretarako aukera guztiak baliatzera goaz. Euskalki guztiak baliatzera goazen modu berean: Larraskitu, Buia, Basurto eta Otxarkoagakoenak, baina baita Bilbon bizi diren gipuzkoar, arabar, nafar, zuberotar, lapurtar eta baxenafarrenak ere. Batueraz egiten dutenenak eta euskalkietan ari direnenak. Euskal Herrian jaiotakoenak eta kanpoan jaio eta hemen bizi direnenak. Arnasgune eta arnasune guztiak nahi dizkiogulako eskaini euskarari 2016ko Bilbon, Mahatserririk hasita, auzotik hasita.

Eta bigarren, jaian sinesten dugulako eraldaketarako. Bilboko Aste Nagusia edo Ihauteriak adibide. Jaiak egoerari buelta emateko balio dezakeelako, balio duelako. Eta horregatik eman nahi diogulako jai honi ere buelta. Euskararen txantxangorria arrano, bele, hartz, inurri, elefante, otso bihur dadin. Ez txiki eta maitagarri, baizik eta anitz, indartsu eta askotariko.

Abenduaren hiruan, Otxarkoagan Euskararen Nazioarteko Eguna ospatuko dugu. Gure erara. Guk soilik dakigun eran. Gonbidatuta zaude, behar zaitugu.

 

Xabier Landabidea, auzokidea.

Otxarkoagako Euskeraren eguna

Abenduaren 3an,Euskeraren nazioarteko eguna ospatzen da. Gure auzoan larunbaterako , hainbat jarduera antolatu dute Pa…Ya konpartsa, Mahatserri kultur elkartea eta Otxarkoagako gazte asanbladarekin batera.

13:00 Trikipoteoa + Bertso-paper txapelketa + Otxakoaga Kantari

15:00 Porrusalda jana sakramentuekin, Sukabin

17:00 Otxarkoagan euskaraz egindako laburmetraien erakusketa, Sukabin

18:00 Berbodromoa, txalaparta, karaokea, Mahatserrin

19:30 Txorizo banaketa, Ugarte plazan

20:00 Euskarazko I. Korroskada Txapelketa (korroskadak sagardo erara)

otx-euskeraz-bizi-nahi-dot-karte-ona-bidal

Gure norabide eta norantzak, gaur.

Unibertsitateak gizartearen isla eta kontraesanez beteriko egiturak dira. Ezagutzaren izaera eta teknologien eraldaketa prozesu sakon eta azeleratuen erdigunean kokatuta daude baina tradizioa eta errituala irudikatzen dituzte aldi berean. Gizartearen arazo eta ardurekin konexioa bilatzen dute baina eragile isolatu eta sarriegi auto-erreferentzialak dira gehiegitan. Formakuntza eta ezagutzaren sorkuntza dituzte oinarri baina kalitate-indize eta lehiakortasun-eskalek hartu dute ideien konfrontazioa eta eztabaida intelektualen lekua.


Gauzak horrela, unibertsitatean lan egitea ere kontraesanez beteriko esperientzia da egun. Ikerlari eta irakasle aritu naizen urte hauetan ikusi ditudan hiru susmo aurkeztu nahiko nituzke, unibertsitatea den eta izan litekeenaren inguruko eztabaida irekitze aldera.

Lehenengo susmoa norabideen marrazketa lana esternalizatu denarena da. Lehiakortasun eta bikaintasun zerrendetan posizionamendu ona lortzea bilakatu da ipar, eta orratz guztiak horretara orientatu (behar izan) dira oso denbora gutxian. Kanpo agentziek (nazioartekoak zein Frantzia-Espainia mailakoak, ez noski Euskal Herri mailakoak) markatutako lerro horiek sortu dituzte langile eta lantaldeen orientabide berriak, sarri polo magnetiko horietan emandako aldaketak itsu-itsuan jarraitu direlarik, alternatibarik ez dagoen (TINA edo There is No Alternative) argudiopean.

Bigarren susmoa norabide guztietan korrika egin behar izatearen sentsazioa orokortzen ari delakoa da. Presio hazkorra dago produktibitate maila igotzeko: nazioarteko argitaletxe erraldoien aldizkari zientifikoetan argitaratzea (publish or perish delakoa, baina zer, norentzat edo zertarako aldagai anitzen ordez non aldagai bakarra ezarriz), akreditazio-agentzia ezberdinen koskak igotzea, seiurtekoak pilatzea, iker-taldeetarako finantziazio iturriak ziurtatzea…

Norabideak kanpotik marraztu badira, barrutik sarri norantza guztiei aldi berean ekitea eskatzen digu: aldi berean iparraldera eta hegoaldera joatea.

Adibide argiena agian irakaskuntzan dago. Boloniako prozesuak gaitasunetan oinarritutako formakuntza, ikaslearen protagonismoa eta ebaluazio jarraitua planteatu ditu, baina merkatu logikek kostuak murrizteko ahalik eta ikasle gehien batzea bultzatzen duten aldi berean. Ondorioa ezaguna zaigun paradoxa da: hurbileko ebaluazio pertsonalizatua eskatzen zaigu, gradu ezberdinetako 50, 60 edo 90 ikasle batzen zaizkigularik klase berean.

Hirugarren susmoa unibertsitatea bere funtzioa galduta dabilelakoa da. Ezagutza eta hezkuntza direna eta izan litezkeena jada ez dira iragan mendekoak, baina unibertsitateari arnasa eta espazioa falta (izan) zaio bere burua ausardiaz birpentsatzeko. Salbuespen interesgarriak daude noski euskal unibertsitate guztietan, baina iruditzen zait oldarraldi neoliberalak arnasarik gabe hartu dituela unibertsitateak, murrizketa publiko, merkatu logika eta desfase sozialaren artean harrapatuta aurkitzen direlarik.

Funtsezkoa zaigu arnasa hori berreskuratzea, itoko ez bagara. Gelditu gabe ez dago aurrera egiterik: urgentea zaigu unibertsitatea soseguz pentsatzea.

Xabi Landabidea, Deustuko irakaslea eta auzokidea.

Iturria: Berria

Cortos del tercer certamen de Otxarmetraje

Mostramos algunos de los cortos presentados en el tercer concurso de cortometrajes «Otxarmetraje» de Otxarkoaga, incluyendo los 4 cortometrajes premiandos.

PRIMER PREMIO AL MEJOR CORTOMETRAJE

La vendedora de sueños NaiTrain

 

SEGUNDO PREMIO

Distopicos Anonimos LA ULTIMA NOCHE DEL LOBO

 

PREMIO AL MEJOR CORTO EN EUSKERA NO PREMIADO

Bisitaria – HA – 18

 

PREMIO AL MEJOR CORTO DEL BARRIO

Death Gate – DΔN┼ESKƟS

 

Algun Corto No premiado:

Beste patxaran bat